بداعه

«لغت نامه دهخدا»

[بَ عَ] (ع مص)(1) درگذشتن از اقران در علم و شرف و شجاعت. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
(1) - بدع بداعه و بدوعاً (از باب کرم). (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب).