بداغوری

«لغت نامه دهخدا»

[بَ اُغُ] (حامص مرکب)شآمت. شومی. بداغری. (از یادداشت مؤلف).
- بداغوری کردن؛ تشأم. فال بد زدن. (یادداشت مؤلف).