بدپیشه

«لغت نامه دهخدا»

[بَ شَ / شِ] (ص مرکب) آنکه بدی پیشهء خود کند. بدکردار. بدعمل. بدفعل. (فرهنگ فارسی معین) :
که آن ترک بدپیشه و ریمنست
که هم بدنژاد است و هم بدتنست.فردوسی.
|| فاسق. فاجر. (فرهنگ فارسی معین).