بدپیمان

«لغت نامه دهخدا»

[بَ پَ / پِ] (ص مرکب) بدعهد. آنکه به پیمان وفادار نیست :
خداوندا جهاندارا ز خانان دوستی ناید
که بی رسمند و بی قولند و بدعهدند و بدپیمان.
فرخی.