«لغت نامه دهخدا»
[بَ] (ع ص) زنی که گرداگرد فرج وی فراخ باشد. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). || سنه بدحاء؛ سال فراخ بسیارکشت چنانکه از کشتزارها پس از درو بارهای بسیار بسوی شهر حمل کنند. (از ناظم الاطباء)