«لغت نامه دهخدا»
[بَ رِ نِ حَ نَ وَیْهْ](اِخ) ابوالنجم بدرالدین یا (بدر)بن حسنویه. دومین امیر از امرای بنی حسنویه کردستان بود بسال 369 ه . ق. به حکومت نشست و در 405 مقتول گردید. با پادشاهان آل بویه نزدیکی داشت و از خلیفهء وقت لقب ناصرالدوله گرفت و از عضدالدوله فرمانبرداری می کرد و رجوع به کامل ابن اثیر ج 9 ص 21، 88، و مجمل التواریخ و القصص و ترجمهء تاریخ یمینی و کرد و پیوستگی نژادی و تاریخی او و ناصرالدوله شود.