بدرهی

«لغت نامه دهخدا»

[بَ رَ] (حامص مرکب) بدراهی. بدعملی. بدکرداری. گمراهی :
که گفتند جاسوس بدگوهرید
به جاسوسی و بدرهی اندرید.
شمسی (یوسف و زلیخا).
ز ما دیده ای زشتی و بدرهی
چه گوییم دانی و خود آگهی.
شمسی(یوسف و زلیخا).