بدری

«لغت نامه دهخدا»

[بَ] (حامص) بدر بودن. ماه تمام و دوهفته بودن. حالت ماه دوهفته :
مه نو تا به بدری نور گیرد
چو در بدری رسد نقصان پذیرد.نظامی.
و رجوع به بدر شود.