بدزخمه

«لغت نامه دهخدا»

[بَ زَ مَ / مِ] (ص مرکب)بدمضراب. آنکه ساز بد زند :
زین سور بآیین تو بردند بخروار
زرّ و درم آن قوم که نرزند بدو تیز
از مطرب بدزخمه و شب بازی بدساز
سنگ و سرح (؟) و چپه زن و مسخره و حیز.
سوزنی (از یادداشت مؤلف).