بدسازه

«لغت نامه دهخدا»

[بَ زَ / زِ] (ص مرکب) بدرفتار. بدسلوک. ناسازگار. (یادداشت مؤلف) :
فربه کردی تو کون ایا بدسازه
چون دنبهء گوسفند در شب غازه.عماره.
و رجوع به بدساز شود.