بدع

«لغت نامه دهخدا»

[بِ دَ] (ع اِ) جِ بدعه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). چیزهای نو پیدا شده در دین. (غیاث اللغات) (آنندراج). و رجوع به بدعه شود.