برآب بستن

«لغت نامه دهخدا»

[بَ بَ تَ] (مص مرکب) به آب بستن. || سیراب کردن. (آنندراج) (غیاث اللغات) :
زبان برگ پان تا در دهان غنچه اش دیدم
بر آب گریه بستم(1) گلبن آشفته حالی را.
(طغرا از آنندراج).
(1) - بمعنی اول هم ایهام دارد. و رجوع به بر (= به) شود.