برآسوده

«لغت نامه دهخدا»

[بَ دَ / دِ] (ن مف مرکب / نف مرکب) راحت شده. آرام یافته. مستریح. آسایش گرفته :
گریزان شده ست او ز ما در حصار
بدین سان برآسوده از روزگار.فردوسی.
رجوع به آسوده شود.