برآشوفته

«لغت نامه دهخدا»

[بَ تَ / تِ] (ن مف مرکب، نف مرکب) نعت مفعولی از برآشفتن بمعنای خشمگین شده و شوریده و پریشان و در هم :
ز لشکر بسی کشته و کوفته
سوار و سپهبد برآشوفته.فردوسی.
رجوع به برآشفتن و برآشفته شود.