برآماسیده

«لغت نامه دهخدا»

[بَ دَ / دِ] (ن مف مرکب / نف مرکب) متورم. رجل خبزون، مرد برآماسیده روی. (منتهی الارب). رجوع به آماسیده شود.
اینستاگرام جدول آنلاین
کانال تلگرام جدول آنلاین

موارد بیشتر