براز

«لغت نامه دهخدا»

[بَ] (ع اِ) صحرا و فضای فراخ و جای گشادهء بی درخت. (منتهی الارب) (آنندراج). زمین فراخ و خالی. (مهذب الاسماء). البرز ایضاً. (مهذب الاسماء)(1).
(1) - در یک نسخهء خطی مهذب الاسماء کتابخانهء مؤلف آمده است: البراز؛ زمین فراخ و خالی و البرز [ بِ / بَ ] ایضاً.