«لغت نامه دهخدا»
[بَ اَ تَ] (مص مرکب) به خاک افکندن. خوار و بی اعتبار کردن. (آنندراج) : می خورده و مستانه خرامید بصحرا بر خاک بینداخته تکلیف هوا را. سنجر کاشی.