برد افتادن

«لغت نامه دهخدا»

[بُ اُ دَ] (مص مرکب) بازی بردن از حریف و دست یافتن بر وی. (آنندراج) :
شه از منصوبه ای زد آن سپه را
کز آن منصوبه برد افتاد شه را.
خسرو (آنندراج).