بردریده

«لغت نامه دهخدا»

[بَ دَ دَ / دِ] (ن مف مرکب)دریده :
ناسوده چو مار بر دریده(1)
نغنوده چو مرغ پربریده(2).
نظامی (لیلی و مجنون ص129).
رجوع به دریده شود.
(1) - مرحوم وحید دستگردی مار بر دریده را مار پیکر دریده معنی کرده اند.
(2) - در چاپ قدیم مرغ سربریده.