«لغت نامه دهخدا»
[بَ زَ] (ع اِ) سرا بالای کوه. (آنندراج). || (ص) امرأه برزه؛ زن پاکیزه کار خویشتن دار یا زن میانه سال بزرگ مرتبهء پارسا که با وی مردان نشینند و حرف زنند و مانند زنان جوان حجاب و پرده نکند. زن عاقله. (منتهی الارب) (آنندراج).