برسکیزیدن

«لغت نامه دهخدا»

[بَ سَ دَ] (مص مرکب)سکیزیدن. جفته افکندن و بتداول امروزین جفتک انداختن. شباب. قمص. قماص. (تاج المصادر بیهقی) :
چو بینی آن خر بدبخت را ملامت نیست
که برسکیزد چون من فروسپوزم بیش.
لبیبی.
وان دگر کندگان در آن حجره
برسکیزان چو خر در آکنده.سوزنی.
و رجوع به سکیزیدن شود.