بر صحرا نهادن

«لغت نامه دهخدا»

[بَ صَ نِ / نَ دَ] (مص مرکب) بر صحرا افکندن. کنایه از آشکار و ظاهر ساختن. (برهان) :
تا کمال علم او ظاهر شود
این همه اسرار بر صحرا نهاد.عراقی.