برطسه

«لغت نامه دهخدا»

[بَ طَ سَ] (ع مص) شتران و خران به کرایه دادن و بر آن مزد گرفتن. (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب).(1) چارپای به کرایه دادن. (یادداشت مؤلف).
(1) - در منتهی الارب اسم فاعل کلمه معنی شده (مبرطس).