برفین

«لغت نامه دهخدا»

[بَ] (ص نسبی) برفی.
- شیر برفین؛ آنچه بشکل شیر از برف سازند :
شیر برفینم نه آن شیری که بینی صولتم
گاو زرینم نه آن گاوی که یابی عنبرم.
خاقانی.
- کوه برفین؛ تودهء عظیم برف همانند کوه.
- || همانند کوه برف در فربهی و سپیدی :
تنش چون کوه برفین تاب میداد
ز حسرت شاه را برفاب میداد.نظامی.