بر قالب زدن

«لغت نامه دهخدا»

[بَ لَ / لِ زَ دَ] (مص مرکب) مهیا کردن و سرانجام دادن. (غیاث اللغات) (آنندراج) :
فرودآمد قضا از عالم پاک
که بر قالب زند خود را کف خاک.
زلالی (آنندراج).
خنده ها دارد ز روزن خانهء معماریت
تا چه بر قالب زند بهر تو قالب کاریت.
تأثیر (آنندراج).