برک

«لغت نامه دهخدا»

[بَ رَ] (اِخ) نام رودخانه ایست. (برهان) (ناظم الاطباء) :
چون نمد همچو دیبه شد چه علاج
چاره چه غرقه را برود برک؟
خسروی (از فرهنگ اسدی).
مؤلف گویند: این لغت و این مثال و این معنی همه غلط در غلط است. مصراع اول چنین باید باشد: «چون نمک خود تبه شود چه علاج» و در مصراع دوم نیز رود برک (بضم باء) است به معنی وسیلهء قطع و بریدن رودخانه یا قایق رودخانه.