برگ

«لغت نامه دهخدا»

[بَ] (اِ) بلگ. پلک. (فرهنگ فارسی معین). رجوع به پلک شود.
- برگ چشم؛ مژهء چشم که به عربی جفن خوانند. (آنندراج). بلگ چشم. (ناظم الاطباء).