برگشاده

«لغت نامه دهخدا»

[بَ گُ دَ / دِ] (ن مف مرکب)روان کرده. جاری کرده :
ز دیده آب حسرت برگشاده
میان آتش سوزان فتاده.نظامی.
رجوع به برگشادن شود.