برناهی

«لغت نامه دهخدا»

[بَ / بُ] (حامص) برنایی. جوانی. شباب :
نکوروئی نکوخوئی نکوطبعی نکوخواهی
ترا پرهیز پیران داده یزدان در به برناهی.
فرخی.
تا تو چون چرخ بر زمین گشتی
مملکت بازیافت برناهی.مسعودسعد.