برنجک

«لغت نامه دهخدا»

[بِ رِ جَ] (اِ مصغر) قسمی حلوا که از برنج نخست پخته و سپس سرخ کرده کنند و بر آن نرمهء قند پاشند. (یادداشت مرحوم دهخدا) :
برنجک خود و دامک سرسبک
رسیدند هر دو دل از غم تنک.نظام قاری.
|| امروزه برنجک بر برنجی اطلاق میشود که آجیل فروشان آنرا پس از خیساندن، لحظه ای چند در روغن نیک سرخ کرده قرار میدهند در نتیجه برنج پف می کند و ترد میشود و گاه آنرا با نمک و گاه با خاکه قند مخلوط میکنند.