«لغت نامه دهخدا»
[بَ رَ نی ی] (ع اِ) گلیم سیاه. (منتهی الارب). کساء سیاه. (از اقرب الموارد). برکان. برکانی. برنکان. ج، بَرانِک. (اقرب الموارد) (منتهی الارب).
