برنون

«لغت نامه دهخدا»

[بَ] (اِ) دیبای تنک و حریر نازک. (از برهان) (از آنندراج). برنو. پرنو. پرنون. و رجوع به برنو و پرنون شود :
از پی طفلان آب و گل صبا فراش وار
بالش از بغدادی و بستر ز برنون ساخته.
فلکی.