بروکاء

«لغت نامه دهخدا»

[بَ] (ع اِمص) نشست بزانو. (منتهی الارب). || ثبات در کارزار و کوشش. (منتهی الارب). بَراکاء. و رجوع به براکاء شود.
اینستاگرام جدول آنلاین
کانال تلگرام جدول آنلاین

موارد بیشتر