برومندی

«لغت نامه دهخدا»

[بَ مَ] (حامص مرکب) برومند بودن. باروری. بارداری :
میوه دارانش از برومندی
کرده با خاک سجده پیوندی.نظامی.
|| برخورداری و کامیابی. (ناظم الاطباء) :
درین گفتن ز دولت یاریت باد
برومندی و برخورداریت باد.نظامی.
بگفتن تو دادی تنومندیم
تو ده زآنچه کشتم برومندیم.نظامی.