برون آختن

«لغت نامه دهخدا»

[بِ / بُ تَ] (مص مرکب)بیرون آختن. بیرون کشیدن. از نیام برآوردن :
میغ سیه در قفاش تیغ برون آخته ست
طبل فروکوفته ست خشت بینداخته ست.
منوچهری.
و رجوع به آختن شود.