بره

«لغت نامه دهخدا»

[بُرْهْ] (ع ص، اِ) جِ أبره. رجوع به ابره شود. || جِ بَرهاء. (منتهی الارب) (ذیل اقرب الموارد). رجوع به برهاء شود.