برهود

«لغت نامه دهخدا»

[بَ](1) (ص) چیزی را گویند که نزدیک به سوختن رسیده و حرارت آتش رنگ آنرا گردانیده و زرد کرده باشد. (برهان). بیهو. و رجوع به برهودن و بیهوده شود.
(1) - با «و» مجهول.