بری ءالساحه

«لغت نامه دهخدا»

[بَ ئُسْ سا حَ] (ع ص مرکب) بی گناه. که ساحت وی از گناه پاک است :
خو نکردستم به مهجوری مران زین ساحتم
حق همی داند بری ءالساحتم من کل باب.
انوری.