بریت

«لغت نامه دهخدا»

[بِرْ ری] (ع ص، اِ) دلیل ماهر. || زمین هموار. (منتهی الارب). || (اِخ) نام دو موضع در بصره. (منتهی الارب) (از مراصد). خریت و بریت دو سرزمینند در ناحیهء بصره. (از معجم البلدان).
اینستاگرام جدول آنلاین
کانال تلگرام جدول آنلاین

موارد بیشتر