بزار

«لغت نامه دهخدا»

[بِ] (ق مرکب) (از: ب + زار) در حالت زاری. نالان. خروشان. زاری کنان :
گرفتش کمربند و افکند خوار
خروشی برآمد ز ترکان بزار.فردوسی.