بزاریدن

«لغت نامه دهخدا»

[بِ دَ] (مص) (از: ب + زاریدن) گریستن بآواز. زاریدن. (از یادداشتهای مرحوم دهخدا) :
دعوت زاریست روزی پنج بار
بنده را که در نماز او بزار.مولوی.
بزارید وقتی زنی پیش شوی
که دیگر مخر نان ز بقال کوی.سعدی.
و رجوع به زاریدن شود.