«لغت نامه دهخدا»
[ اَ بُلْ حُ سَ ] (اِخ) حُصْری. از عرفای مائهء چهارم هجری. از مردم بصره است و سپس به بغداد رفت و او را شیخ عراق می گفتند و شاگرد شبلی است. وفات او به سال 371 ه . ق. بود. رجوع به نامهء دانشوران ج3 ص99 شود.