«لغت نامه دهخدا»
[تَ / تِ] (ترکی، ص مرکب، اِ مرکب) اَخْته چی. اَختاجی. اَختاچی. آخته بیگ. اَخْته بیگ. کسی که اَخته کردن ستور و حیوانات بدستور او باشد. || داروغهء اصطبل. میرآخور.