پذیرفته

«لغت نامه دهخدا»

[پَ رُ تَ / تِ] (ن مف) مقبول. مبرور. پذرفته. قبول کرده(1): حجّ پذیرفته، حجّ مَبروُر. پذیرفته باد حج تو، برّالله حَجَک. || متعهّد. پذیرفته(2). || متعهّد. آنچه برعهده گرفته باشند. آنچه تقبّل کرده باشند :
چنین هم پذیرفته او را سپار
تو بیداردل باش و به روزگار.فردوسی.
|| حالّ. (دانشنامهء علائی). مقابل پذیرا، محل. || مستجاب (دعا).
- پذیرفته بودن؛ تقبّل کرده بودن. بعهده گرفته بودن. برعهده گرفتن : چون زن حسن بن علی [ علیهماالسلام ] بیامد که حسن را زهر داده بود معاویه آنچه پذیرفته بود بدادش و در سِرّ بفرمود تا وی را بکشتند. (مجمل التواریخ). بسیار هدیه و سلاح از آنِ غوریان که پذیرفته بودند تا قصد ایشان کرده نیاید پیش آوردند. (تاریخ بیهقی).
-پذیرفته شدن (دعا، نیایش)؛ مستجاب شدن آن. درگیر شدن آن :
چو با داور آن رازها گفته شد
نیایش همانگه پذیرفته شد.فردوسی.
- || قبول شدن. تصویب شدن.
(1) - Accepte.
(2) - Engage.