پرانده

«لغت نامه دهخدا»

[پُ اَ دُ هْ] (ص مرکب) پراندوه :
بگفت و دل و جان ازو برگرفت
پرانده همی ماند اندر شگفت.فردوسی.
پراندیشگی.
[پُ اَ شَ / شِ] (حامص مرکب) حالت و چگونگی پراندیشه.