پرثنگا

«لغت نامه دهخدا»

[پَ ثَ] (اِ) پرثنها (در پارسی باستان: پرسنگ، فرسخ)(1) از اوزان ایرانیان عهد هخامنشی و آن معادل سی اَسپرسا یا 4433 یا 5550 گز بود. (ایران باستان تألیف پیرنیا ج 2 ص 1497 و 1498).
(1) - پرثنها می نوشتند و پرثنگا میخواندند.