پرخواسته

«لغت نامه دهخدا»

[پُ خوا / خا تَ / تِ] (ص مرکب) غنی. ثروتمند. پرثروت :
ورا گشت آن شاهی آراسته
جهان گشت پرداد و پرخواسته.فردوسی.
بدین سال گنج تو آراسته ست
که پرزر و سیمست و پرخواسته ست.
فردوسی.
پرخواه.
[پُ خوا / خا] (نف مرخم مرکب)حریص. آزور.