پرس پرسان

«لغت نامه دهخدا»

[پُ پُ] (ق مرکب)پرسان پرسان. با سؤال از بسیار کس :
پرس پرسان می کشیدش تا بصدر
گفت گنجی یافتم آخر بصبر.مولوی.
پرس پرسان میشد اندر افتقاد
چیست این غم بر که این ماتم فتاد.مولوی.
پرس پلیس.
[پِ سِ پُ] (اِخ)(1)پرسپولیس. نام یونانی شهر پارسه. تخت جمشید. رجوع به تخت جمشید و پارس شود.
(1) - Persepolis.