پرغرور

«لغت نامه دهخدا»

[پُ غُ] (ص مرکب) پرفریفتگی :
بر گوشیار آمد از راه دور
دلی پرارادت سری پرغرور.سعدی.
پرغریو.
[پُ غَ] (ص مرکب) پرغوغا. پرشور :
چو آگه شد از رستم و کار دیو
پر از خون شدش چشم و دل پرغریو.
فردوسی.
پرغزه.
[پَ غَ زَ / زِ] (اِ مرکب) مخفف پرغازه است که بیخ و بن پر پرندگان باشد. (برهان).