پرغونه

«لغت نامه دهخدا»

[پَ نَ / نِ] (ص) زشت و نازیبا. (جهانگیری). هر چیز که زشت و نازیبا باشد. (برهان). فرخچ. (رشیدی). فرخج. (لغت نامهء اسدی) (جهانگیری). || خشن. درشت و ناهموار :
ای پرغونه و باشگونه جهان
مانده من از تو بشگفت اندرا.رودکی.
پرغه.
[پِ غَ] (اِخ)(1) (قاموس الاعلام ج 2 ص 1499). رجوع به پرغامس شود.
(1) - Perge . Perga.